Sunday, June 17, 2007

Babalar günü yazısı

Doğrudur.


Annelik bir mucizedir.


Bir hücreden insana dönüşen bir varlığı içinde büyütmek bir mucizedir.


Onu dışarı çıkmasına aracı olmak bir mucizedir.


Onu kendi sütünle beslemek bir mucizedir.


Onu herkesten, herşeyden çok sevmek bir mucizedir.


Onun seni hiçbir karşılık beklemeden sevmesi bir mucizedir.


Ona zarar gelmesin, o mutlu, huzurlu, sağlıklı olsun diye gece gündüz çabalamak, her türlü fedakarlığı göze almak bir mucizedir.


Ama bir o kadar da doğaldır.


İçimizde vardır yani.


En istemeyen, çocuk sevmeyen kadın bile içinde bir bebeğin büyüdüğünü hissettikten sonra, onu dünyaya getirdikten sonra, onunla göz göze gelip, onun sıcaklığını hissettikten sonra, kendini annelik mucizesine kaptırıverir.


İlk defa da olsa, sanki bunu daha önce defalarca yapmış gibi; ben yapamam dese de, sanki hayatı boyunca bir bebeğin annesi olmuş gibi.


Hepimizin içinde vardır annelik. Hissetmeyiz, fark etmeyiz, hissetmek ve fark etmek istemeyiz, o başka. Ama annelik bir kadın için hava, su, toprak kadar doğaldır.


Babalık öyle değildir.


Baba doğulmaz, olunur.


Çünkü baba ile bebek arasında, anne ile bebek arasında ta en başından beri olan fiziksel bağ eksiktir.


Bebek daha doğduğu zaman annesinin kokusunu bilir.


Onun sıcaklığını arar.


Ama baba onun için adeta bir yabancıdır.


Baba için de bebek yabancıdır.


Onun hareketlerini anne gibi hissetmemiştir.


Onu kanıyla canıyla beslememiştir.


Babayla bebeğin ilişkisi gerçek anlamda bebek dünyaya geldikten sonra başlar.


Anneyle bebeğin ilişkisi biraz içgüdü ile, çokça da beslemenin, uyutmanın, sürekli kucak kucağa olmanın yardımıyla doğal ve engellenemez bir şekilde gelişirken, babayla bebeğin ilişkisi daha çok emek ister. Babanın emeğini. Çünkü babalık annelik kadar biyolojik, annelik kadar olağan değildir.


O yüzden bence babalık annelikten daha büyük bir mucizedir.


Baba olmayı başarabilmek, anne olmayı başarabilmekten daha zor olduğu için.


Babalık, annelik kadar, anneyle bebeğin arasında olduğu kadar fiziksel bir yakınlığa dayanmadığı için.


Babalık annelik kadar doğal olmadığı için.


Ben geçtiğimiz iki buçuk sene boyunca inanılmaz bir babalık mucizesine şahit oldum.


Kendini baba olarak göremeyen, babalıktan adeta korkan bir insanın, dünyanın en sevgi dolu, en şefkatli babasına dönüşmesini günbegün seyrettim. Kızını ürkerek kucağına aldığı ilk andan, geceleri onunla koyun koyuna uyamaya başladığı şu ana kadar.


Kendi anneliğimde pek çok kusur bulabilirim, buluyorum da, ama kızım için daha iyi bir baba hayal edemezdim.


İşte bu yüzden, ben bu Babalar Günü'nü kızımın babasına teşekkür etmek için bir fırsat olarak kullanmak istiyorum.


Teşekkür ederim, kızıma bu kadar iyi babalık yaptığın ve bana babalık mucizesini yaşattığın için...


Babalar Günün kutlu olsun.

9 comments:

Annelog Atölye said...

Müthiş bir yazı!! Daha güzel anlatılamazdı herhalde!:))

musi said...

Hayatımda gordugum en guzel, en tatlı, en seker, en bal yazı. Aynı buradaki anne ve bebek gibi

Unknown said...

Nihancığım,

Birini sevmek, ona güvenmek, onunla hayatı paylaşailmek zaten zor şeyler iken bir de ''baba'' olmasını beklemek bu kadar zorken, senin bunların hepsine birden sahip olduğunu görmek beni çok mutlu etti. Aşkın, sevgin ve anaç ruhun hep böyle ''içten'' devam etsin inşallah.

Benim hayatımda bu ''mucize'' var olamadı, ve ben bir annenin kanıyla canıyla beslediği bebeğine bir mucize daha yaratarak bir de baba olmaya çalışmasını izleyerek büyüdm. O yüzden derim ki Nazlış hep baasının koynunda uyusun sabahlara dek, ve sizin bu imrendiren rablonuza tütü tütü maaşallah nazarlar değmesin...

Babacığınızın da babalar günü kutlu olsun,

Sevgiler,

Nihan said...

Annelog,
Tesekkur ederim. Gercekten icimden geldi yazdim.

Nihan said...

Papatya,
İnsan bazen elindekilerin farkında ollmuyor. Hatta günlük hayatın koşuşturmasında çoğunlukla olmuyor. Ben özel günleri bu yüzden seviyorum.
GAliba insanın bir babası da olsa bu mucizeye sahip olamayabiliyor. Yani diyeceğim o ki, kızımın benden daha şanslı olması beni çok mutlu ediyor.
Ama sen mucizenin en büyüğüne sahipsin, böylesi herkese nasip olmaz.
Babamız adına da teşekkür ederim.

Nihan said...

Muşicik,
Ben sana diyeceğimi dedim zaten. Gerisini de biliyorsun.

böğürtlengözün annesi said...

Çok güzel yamışsın, içten anlatmışsın herşeyi.Allah nazarlardan saklasın sizi ve sevginizi...

Papatya said...

Eşiniz iyi bir baba olduğu için kızınız ve siz; onun (iyi baba olmasının) kıymetini bilebildiğiniz için de o çok şanslı!
Çok güzel bir yazı olmuş...
Sayfanızı ilk ziyaretimdi, etkilenmemek mümkün değil. Sizi linklerime ekleyeceğim ki tekrar kaybetmeyeyim :)

sevgiler...

Nihan said...

Böğürtlengözün annesi, çok teşekkür ederim.

Papatya ben de seni hemen linklerime ekleyeceğim. Yorumun için çok teşekkürler.